Wat ik nooit wilde

Ter plekke dichten 3

WAT IK NOOIT WILDE

Terug te geven wat ik ooit kreeg en wat ik
verlangde. Het was niet aan de woorden,
het was niet zozeer wat ik wist, maar
van jou al had beseft.

Vergeet wat ik bedoel - het is zo gruwelijk
dichtbij dat ik mijn letters bijna dubbel
kan gaan lezen. Het is niet de liefde, nee
zelfs niet het meest mij eigen.

Het is meer zo'n vorm van zwijgen dat
mijn wereld er steeds van wakker wordt
- een meedogenloze pendule die zich
slingert tussen angst en koestering
tegelijkertijd.

Waarin dan te wonen? Het uitzicht net zo
onbevredigend als het commentaar dat
mij hier nablijft - bitter als een
onophoudelijke laatste serenade -

donderdag 10 oktober 2013