HOE DE WIND

HOE DE WIND

Wandeling in het Park van Luna

Want de vogels, het riet en de herinnering

onszelf naar een ooit bewogen jeugd. Wij

keken de tijd de lucht terug. Zij oogde

grijs, zij verhulde niets.  Hier verbleven
wij, jij en ik.

Het uitzicht verkozen om in het verpozen
het liefdevolle ogenblik. Wij herkenden
elkaar zo duidelijk zonder elkaar hierin

ooit. Wij wisten niet van zoeken, niets

van eenzelfde weg.

Er zijn geen gezamenlijke geheimen. Wij
struinen waar wij ooit een plek, het legt

zich zo duidelijk op de lippen,  het

kent ons het eendere beeld.

Kon jij het ooit zo hebben begrepen als
het destijds voelde? Ja en nee tot nu? Het
toenmaals voorgoed buitengesloten

verwaaiend naar elders, een meeuw,

de laatste gans –

Elbert Gonggrijp,  Hotel Café Restaurant “ De Gouden Karper “,

Rustenburg,  maandag 12 januari 2015

Bijschrift toevoegen