IN ALLE STILTE

IN ALLE STILTE


Hoe kan mijn woord ooit stilte? In de bomenrij

ligt vastbesloten wat stilte nodig heeft, want zij

weet zich in erin geborgen, zoekt zich nooit
haar vaste vorm. Zij heft takken in de lucht

en tentoonspreidt zich weloverwogen.

Het is een beeld zo trefzeker dat ik niet werkelijk

weet waar zij is. Ik heb haar in gedachte, maar zo

vluchtig als water, zo eeuwig de tijd.

Zij vraagt geen waarom. Ik mijmer. Hoe moet dit

dan onophoudelijk? Hier blijkt geen stilstand, want

de langzame zon, de ondergaande zon. En het kijken

neemt zichzelf in acht, enkel omdat ik kijk.

Want de bomenrijen, het glinsterende water, de 

langzame zon en de stilte, de immer voortdurende stilte.

Zelfs nu, wanneer je denkt en telkens hoopt

te weten.

Maar anders. Het is zo voorbij, het is zo
anders. Omdat je jezelf hier, omdat je

vergeet – 



@ Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard, woensdag 12 maart 2014
@ Foto's Elbert Gonggrijp februari/maart 2015