BESTEK

BESTEK
N.a.v. foto @ Astrid van Rijn
Met een aantal geciteerde zinnen
uit een gedicht van Astrid zelf

En over die ootmoedige wereld het ontvankelijk licht. Ik was vandaag
weer eens in het bos. Het was er fijn, dat weet ik zeker. Er waren takken
van zilver, grillig als bestek. Boven het water hing het als vitrage,
zo ordentelijk, zo schoon.

Een fingerspitzengefühl van ijlende lijnen, de zuivere lucht van een
milde grijze winter. Als ik mijzelf hier nu eens opzij kon zetten, hoezeer
bleef ik mijzelf nog over? Jij en ik? Hoezeer stelt het gerust
wat ik nooit zeker hoef te weten?

Hier moet het ooit zijn geweest, vredig, hier waar ik het je aanwijs.
Hier stopt de tijd voor even een eeuwigheid. Niets hoeft verborgen of
geborgen. Het is wat het schijnt, het zou ook anders. Ik loop er
steeds tegenaan. Dat jij dit bent.

Eenmaal hier buiten kom ik mijn roodborstje tegen,
zoals altijd, maak foto's in zwart wit. Kun jij nog duidelijk
zien waar ik zo angstvallig in mijn koestering
ben verbleven? Daar soms? –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 21 februari 2018
Foto @ Astrid van Rijn