DUSDANIG

DUSDANIGUitgewerkte I-Phone opname

In hoeverre beschrijf je ruimte nu zij zo hier
volstrekt voorradig ligt, alle elementen is, de
kille wind door je haren? Striemend zand op
je gezicht? Nu je haar aanwezig vindt zoals
zij zich onbeperkt heeft aangediend?

Zij behelst tijd, heeft in haar geduld eeuwen
in het verschiet, de protesterende golven, een
vage scheidslijn. Zelfs als ik zwijg hoor ik haar
wezen niet, moet ik haar grillen overwegen,
boven haar ware aard uitstijgen.

Zij kent van geen tijd, zij is de tijd waarschijnlijk,
zij is mij zoveel malen altijd. Ongeacht de seizoenen
een totaal bestaande. Een herhaaldelijk ritueel
van zullen blijven. De zee even geduldig als
de ruimte die zij teistert – 

Gedicht  + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 19 december 2018