STEM X

Stem X

 

 

Nogmaals jou te benaderen, maar van bijster tot last. De
nacht is in haar voortvarendheid heftiger losgebroken
zodat de bomen meewarig hun tooi vertonen.

 

Stilte wenkt als slaap voor de argelozen, wolken jagen
grillig nieuwe idealen na. De tuin het ontvreemde domein
waar wij zo graag tot samenspraak kwamen, maar
de kletterende regen.

 

Hoe vinden onze dromen nog die luwte als elke
mijmering de samenhang aan gruzelementen slaat?
Hoezeer worden wij naar dood en angst verwezen?

 

Een blijvende tartende woede terwijl ik je liefhad
mijnentwege, bijtend van spot voor diegene
die niet verder kijkt dan wat hij weet.
Ook jij, moeder?

 

Dit is een wereld zoals zij bestaat, nachtblind voor alles
wat werkelijk floreren wil. Een mogelijk welkom misschien.
Dan praten wij wel verder. Als een vlinder of hommel
weer op een zekerder koers –

 

Uit de dichtbundel " In alle dingen "(2020)