STEM XX

 

Stem XX

 

 

Niets duidt op geduld. Er is nog volop beweging in de
bomen en de bloemen wiegen gedwee zachtjes heen
en weer. Het licht dimt een laatste keer en de
avond kan weldra komen.

 

Er hoeven geen woorden meer gewikt en gewogen.
Hoe omzichtig ik je ook benader, ook al ben je als zon,
regen of wind, je bent zoveel meer als minder. Ik draag
jouw stilte in mij mee, maar zoals een vijver.

 

Ondoorzichtig dichtgegroeid door de seizoenen.
Een stem die zich niet meer wil laten horen, een vage
herinnering aan een onscherpe foto. Niet wakker
te schudden, zo doods, zo levend nabij.

 

Vanwaar het immense duister?
Ik wacht de laatste vlinders en doe
het album voorlopig dicht –

 

Uit de dichtbundel " In alle dingen " (2020)