DES TE MEER

Des te meer

 

 

Wij zijn met onze handen gaan aarzelen, het verdriet
met liefdevolle gewoonten dreigen te vergeten. Het verdriet
om iemand kwijt te zullen raken. Wat overblijft is de angst,
de hoop op troost voor later te moeten missen.

 

Dat wij bij het achteromkijken ons herinneren hoe nabij
alles toch hetzelfde was gebleven. Om erin te blijven geloven,
om te geloven dat wij zouden blijven geloven in een beter
later. Omdat wij het niet anders wensen.

 

Dat op afstand misschien ons toch de liefde.
Op afstand weliswaar, maar zo aanwezig,
zoveel duidelijker dan ooit –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 16 december 2020