Pijn
Bitterzoet. Het is de houterige taal, het geknakte
riet.
Alles wil het helemaal. Het daagt de duistere dag terwijl
de druilerige regen. Het is daar, je houdt het niet tegen.
De verdwenen vlinders, de teruggekeerde ganzen,
een oneindig tal spreeuwen. Versleten akkers,
de laatste stoppels. Wat zou ik erom geven nu
er niets is waarom ik zou kunnen geven. Het
toont zich zwart zo onvolledig.
Dat ik er angstvallig van zal zwijgen. Wie komt
er
nu ongelegen, waarvan getuigt nu de onzekere tijd,
hoe moet ik dit leed omschrijven zodat ik
de dorre bloemen uitnodig tot dichterbij? –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 7 december 2020
2 comments:
Even stil van, heel mooi Elbert.
Lief van je lieve Hilly... Geschreven n.a.v. het overlijden van de moeder van mijn vrouw. Eerder had ik dat al gedaan, maar heel direct. Nu wilde ik het in metaforen duidelijk maken.... Natuurbeelden dus...
Post a Comment