Om bij stil te staan
Heimwee is er al in het afscheid moeten nemen. Het is
zo groot als het laatste woord. Het kent verlangen, het kent
de pijn van het voorgoed te worden verlaten. Het mist
een plek, een thuis, de goede vrede, voorgoed geborgen.
Was je er maar nog, maar in stilte.
Daar sta ik dan en kan niet anders dan jou
proberen
te begrijpen, ook al zal jouw hand nog eenmaal afscheid
nemen van de mijne in het voorbijgaan – wie ben ik
dan om je te zeggen dat het niet anders kan – het is
genoeg zo, beter dan ooit, nu jij –
Tot het lijden slijt en het missen vorm krijgt
van nooit
te hoeven missen – een terugkeer waarvan je al die tijd al
hebt geweten – hoe overbrugbaar voorbij de dood. Dat je
terug kon komen. Je bent het – al zou het
triest
als de regen, zoveel als de herfst –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 4 december 2020
No comments:
Post a Comment