FUTIEL

 

Futiel

 

 

Hoe liefdevol zong jij – je wilde blijven, je wilde worden aangeraakt.  
Ik huilde bittere tranen, ik weigerde te willen geloven dat jij daarom
de leegte na al die tijd. Hoe vaak had ik er niet bij stilgestaan dat het
als muziek had moeten klinken. Ik vergat jouw naam, vond vergeefs
blijven uit. Jij was een huis, jij was mij diep van binnen –

die geruststelling, die zekerheid. Maakbaar is het, maar gemaakt voor
de kortstondigheid. Het glipt tussen vingers door. Aangeraakt de liefde
tussen ons twee, bezield met onze handen, maar zo blijvend als
telkens te worden vergeten, als een intieme vreemde,
tussen onze vingers door –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 27 december 2020