Naar de " Brieven aan een jonge dichter " van Rainer Maria Rilke
Als dit dan verdriet is – echo’s rennend
door de hal, geuren van verdwenen
gasten, een open boek dat men ooit las.
Dit zijn de herinneringen – de tijd die
rijpt, de toekomst die diep in ons ligt, de
hand die leidt tot kalmte.
Alleen te zijn, hoogst onzeker, als men
al niet in twijfel is – leven wat zich erg doet
vrezen, zelfs als het ons tegenzit.
Dan die richting mee te geven, juist als het
ons tegenzit – open voor veranderingen – in
vrede – liefde los van elk verstand.
Zo zal het zijn – de branding haar het lot
uitdagen en je door de golven dragen
– water leidend tot de zee – in stilte
– anders niet.
18 februari 2012
No comments:
Post a Comment