Griep en de lente
Tot er iets gebeurt, zich niet meer aan het
oog onttrekt – voorbij de blinde vlek van het
alsmaar doelloos staren – een heggemus
Die zich laat openbaren – trots en fier op zijn
zelf verkozen plek – onder het raam – waar
mijzelf geheten nu ik hem niet heb gemist?
Ziek te zijn, maar niet ontdaan van wat zich
openbaarde – de natuur die reeds ontspringt
aan Koning Winter – een nieuwe lente, een
Nieuw geluid. Ik kijk wat door de ruit en weet
het zeker – ook ik word langzaam beter – een
besluit naar het zich laat zien – de tijd zeker
Rijp – voor alsnog.
24 februari 2012
No comments:
Post a Comment