Het licht, maar dan anders

Het licht, maar dan anders
Vrij naar regel uit een gedicht van Marten Janse

Het licht, maar dan anders. De herfst, maar
voorbij. Het grijs, als was het eenzaam. Een
dimmen, een niets anders willen.

Dan dit. Wij zoeken de wind – zo oud en
zo meedogenloos. Zij kent van geen tijd, zij is
de tijd waarschijnlijk. Omdat zij zo is, omdat
de dorrende bladeren – omdat het struinen

haar pad verkiest, de kortst onmogelijke.

Op wie is het dan wachten? Ik heb nooit jouw
naam genoemd. Ik wil jouw wereld tegemoet.
Zal ik mijzelf daarin begrijpen?

Ik weet van niets. Bij de allerlaatste
bespiegeling laat ik mijn geest weer op
een kier. Het te geloven dat alles mij
uiteindelijk kan – hier in dit alles, hier in
het mogelijk tegendraadse

– maar voorzichtig, met elke vezel. Om
niets te hoeven willen – ook nu niet

terwijl de schuchtere schemer –

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  15 oktober 2013

Foto's Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, augustus 2016