VERNIS
Duindagboekgedicht 30
Duindagboekgedicht 30
Uitgewerkte Smartphone
opname
Het frisse
vernis bladdert af, een groen dat in haar
zachte toets verroest. Een schier ouder wordend
tafereel, bijna een Rembrandt zoals hij het
zachte toets verroest. Een schier ouder wordend
tafereel, bijna een Rembrandt zoals hij het
ooit bedoelde
als ware het een naakt.
De
duinen in menig tint verwerend in de grassen
en de
struiken. Zij jubelen soberheid en gemis. Een
somber
fronzen in het grijze. Lui en wezenloos in
de
uitgestrekte armen van de luwte, desolaat
als
verlatenheid kan zijn.
Sporadisch
de uitgelaten zomer. Dat
zij
nog van blij vertoeven verwijlt wijt
zich enkel
aan de loomte –
Elbert Gonggrijp, PWN duinen Bergen aan zee, zaterdag 13 augustus 2016
Foto's Elbert Gonggrijp, augustus 2016
Foto's Elbert Gonggrijp, augustus 2016
No comments:
Post a Comment