RESTANT

RESTANT
Oudejaarsgedicht

Dat alles nog mogelijk zou zijn, maar niemand opende jouw
gordijnen, deed ze alsnog opzij. In je laatste uren had je het

zwaar te verduren, lag je er als verloren bij. Het licht schuw en

de inkijk verloren. Het sterven versnelde, je kon steeds vaker
zonder het leven. Het moest maar weer opnieuw en het werd je
vanuit de ramen verteld. Dat je er was, maar ervoor vluchtte –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zaterdag 31 december 2016 

Fotograaf @ Andris Feldmanis - Looking

  

JAARWISSELING

JAARWISSELING

Uitgewerkte Smartphone opname

Een willekeurige scheidslijn om het afgelopen jaar mee af
te bakenen. Waar de voetstap haar overschrijdt wordt alles
overgedaan als ooit tevoren. De tijdskalender van het

menselijk belang maakt van ieders lot een klapper. Hoe
anders wil de natuur die zich in ons opgeschrikt weet –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zaterdag 31 december 2016

Foto uit Brochure over Vuurwerk en Huisdieren

VOOR HET SLAPEN GAAN

VOOR HET SLAPEN GAAN

Uitgewerkte Smartphone opnamen

I.

Dat het bed zich rangschikt tot wanorde, katten zich nestelen voor
een veilige plek, de liefste nog rommelt in de keuken, nog iets doet
om de dag af te ronden terwijl ik mijn eigen ritueel verblijf, de nog

lichten aan, de alarmklok alert, een houding aangenomen,
het lijflijke te bestrijken in mijn vorm van inhoud –

II.

Nadat de deur op slot is gedraaid, het verwachtingsvolle van
slapen gaan zijn intrede doet, stille verwijten zich niet langer
roeren, de dingen in zichzelf berustten, de kussens dienden

opgeschud tot een waarlijk welterusten, waar liefde zich nestelt,
een laatste duiding om de nacht uiteindelijk te omarmen –

III.

Het voorzichtig verliggen tussen lakens, het beoefenen van het bed,
de ruimte rondgekeken, de kasten, de schilderijen, de plafonierre.
Weldra wordt dit mogelijk slapen, een ideale gedachte dat er

in deze welvallige vrede pertinent niets te vrezen valt
na het afscheid van zoveel gesproken woorden –

IV.

Onder de lakens het broeierige vlammen van lijven die elkaar
aandachtig afwachten, ogen elkaar ten doel, het aftasten van
elk waarom tot navigatie, verblind door lust en liefde. Een idee

of ik je ooit eerder zo heb bemind. Het idee dat jij mij
telkens opnieuw een heel landschap doet verbazen –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 30 december 2016

KOSTBAAR

KOSTBAAR
Landjuwelen
Antwoord op Gemma “ Zilverlingen “

Je nergens anders gewenst dan hier nu. Buiten heeft geen
idee van hoop, van volharding. Ook daar zeg je, woon je, als
je maar weet waar. Het waait in de takken, het is telkens

verbaasd mij terug te zien. Tussen de bedrijven door kom ik
tevoorschijn in een ander licht – verzilver mij liefste –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 30 december 2016

Fotografe @ Daniëlle van Hilten - Boom & Schaduw

WELISWAAR

WELISWAAR
Uitgewerkte notitie

De halmen talmen in hun goudgeel verlangen naar
kalmte. Het licht bericht van inkeer, hangt aan vergeten
en vergaan. Het ontbreekt diepte, berust in de slapende

gedaante van een onooglijke kust. Het is er nooit op
gerust, maar verschoont het gedogen. Een gebogen
rug tot schaamte in de ongenaakbare wind –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan Zee, 
strandpaviljoen de Uitkijk,
vrijdag 30 december 2016

Foto Elbert Gonggrijp,  Ameland, 14 november 2016