LANGZAMERHAND
Nu
de morgen steeds lichter wordt, de dingen geleidelijk
hun vorm terug – de Verbena haar geringe rijp tot dauw
hun vorm terug – de Verbena haar geringe rijp tot dauw
verliest,
het spinrag een kralenketting van kleine parels,
de stilte weer tot gerucht.
de stilte weer tot gerucht.
Daden
dienen aangevangen naar een hoger plan.
Er komt bezoek, er zal weer het gelach en gestoei
van kleine kinderen. Je vermoedt ze al. Ach, wat
doen wij nu met de zondagse vrede.
Er komt bezoek, er zal weer het gelach en gestoei
van kleine kinderen. Je vermoedt ze al. Ach, wat
doen wij nu met de zondagse vrede.
Alles
net even anders, alles op de plek waar het
hoort. Maar vooralsnog de daken wit en de wereld
vaag voor ogen. De dag kristalliseert zich
langzamerhand uit.
hoort. Maar vooralsnog de daken wit en de wereld
vaag voor ogen. De dag kristalliseert zich
langzamerhand uit.
De
bomen gegist tot daar zij
zich eerder lieten bedenken,
even oud als de immer
aanwezige tijd –
zich eerder lieten bedenken,
even oud als de immer
aanwezige tijd –
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, zondag 4 december 2016
Fotografe @ Jacqueline Evans - " Winter Fog "
No comments:
Post a Comment