VANOUDS

VANOUDS

Het kan altijd nog af. Nu de dingen weer worden
wat zij waren, nu de ogen zich hebben geopend,
de Spreeuw ronduit associeert met zijn koddige
improvisaties –ach, hoe zou ik niet opperbest van
stemming in deze stemmige wereld.

Alles ademt zondag, niets hoeft zodanig, niets
hoeft zonodig. Waarom te haasten nu alles ligt
waar het ligt? Het is wachten op de kinderen,
speels van aandacht en liefde.

Liefste, wat zou ik? De dag ligt nog voor mij zoals
het zich betaamt en vraagt niet om een gewichtige
keuze. Leren kijken het beste alternatief om met
weemoed te beseffen het geluk te ervaren
omdat zij er simpelweg is.

Daar staat hij. Het is een boom in de verte en je
mag je in zijn vorm vergissen. Het is hem om het
even. Hij heeft de tijd, hoe kaal en oud ook.

Wij zullen eender groeien, kromgetrokken
en grijs, maar beloftevol van ouderdom.
Waarom er nu nog naar grijpen het
krampachtig te willen begrijpen? –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 4 december 2016

Fotograaf Killian Schönberger - Gebogen bos in Polen