ONTWAKEN

ONTWAKEN

Geen hand voor ogen, maar langzaam druppelen
eerste beelden binnen. Jij welteverstaan. Ik hield je
wakker, er spookte van alles door je hoofd, je kijkt
nog zo afwezig als de vijver, de rozen, de klimop
een mogelijk ontwaken.

Je woorden warrig, samenhang kent geen taal, het
ontbijt alvast voor je klaar. Ik wacht op je, ik heb geduld
om je straks weer helder te verstaan. Een eerste merel
stamelt een voorzichtige zang. Hoe doet hij dat
toch, zo vroeg nog? Het zijn van die dagen.

Er kan van alles, maar je bent al
zoveel nu als ik hier. Hoe een merel
daarover nog aarzelt –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 4 december 2016

Foto @ Conny Lahnstein met poes Moos,  selfie