ULTIEM ( Nieuwjaarswens 2019 )

PLAUSIBEL

16:52 UUR

16:52 uur

Omdat er van deze tuin en dit huis alleen het licht,
maar welk licht? Omdat de kat in zijn vacht en de tijd
in de klok, maar waarom? Omdat jij en ik zoals
gewoonlijk in alles eenvoudig?

Omdat het jaar aan het eind zogenaamd een begin,
maar waarom? Een grens een verlegde grens zoals je
een krijtstreep zet tussen het vroeger van voorheen,
tussen het nu en later van aanstonds.

Door de gordijnen de schemer de verhulling van wat
er allemaal straks nog komen kan. De illusie van wat er
zoal nieuw, maar van wat er allemaal al zoveel ouder
binnen de perken van de bedachte gedachte – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 28 december 2018

KRONIEK VAN DE LAATSTE DAGEN

Kroniek van de laatste dagen

I.

Het winters uitgangspunt – je leende mij je winterkoninkje, 

liet mij in jouw zonsondergangen draperen – de vruchtdoos 

van de kardinaalsmuts tot lippenstiftrood.

Ik onthul mijn ziektelief de liefde, de grijsgewatteerde
ochtendregen, de in mist genoteerde mysteries – mogelijk
vee, koplampende automobilisten – schijnbare gestalten
om het heden mee te intrepeteren.

Ik doe dit jaar een belofte na haar welluidend slotakkoord.
Alles anders te doen dan wij eerder deden. Overboord te
gooien wat eertijds werd samengevat in leuke deuntjes.

Elke tijd begint telkens opnieuw jezelf je ware aard

te herinneren zoals de merel vanuit die ene noot
een ware aubade voor een gehele toekomst – 

II.

We hadden hem geleend. Hoe hij daar in luid tromgeroffel
met opgeheven staartje korte metten maakte met de stilte.
Hoe wij zijn kortstondig bestaan hebben aangenomen,
zolang het bestaan van deze tuin, zoals ons bestaan.

Hoe de ruimte een dag werd van het willen weten waar 

hij verbleef zolang je het maar besefte. In die dag de ruimte 

te kunnen bevatten, jezelf even niet te vergeten dat hij
er was zoals ook die tuin er was.

Het staartje opgeheven, de kraaloogjes kordaat.
Verborgen in het duister, in het struikgewas. Ertoe
doen waar wij het nog moeten. In een winters 

heden de kaalte te overzien – 

III.

Hoe dikwijls dient dit schrik? De blauwe envelop
op de mat, de vaas aan scherven terwijl de bloemen?
De kus op jouw voorhoofd terwijl ik eerder nog

van niets wist?

Hoe dikwijls zong de winterkoning niet eerder?
De tuin heeft hem aan je uitgeleend, de ochtend 

duurde zijn tromgeroffel lang. 

Hoe dikwijls is de liefde? Kent het ogenblik het vergeten
al achter de rug? Hoe dikwijls moeten vragen herhaald in
een tuin als deze? In een hoofd als liefde de totale
verrassing zolang het wintert?

Bezinnen wij ons op die stilte het raadsel te achterhalen
van wat al achterhaald is. Blijft het bij het observeren dan
sluit het struikgewas zich, liggen scherven uiteen, moet
de brief herlezen, in rekening gebracht.

Wij leenden ons een winterkoninkje, bedachten
hem nog vele manieren terwijl hij al aanstonds
op weg was naar elders – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,

vrijdag 28 december 2018

RECENSIE DICHTBUNDEL ' BIJ BENADERING MISSCHIEN DIT ' - GEMMA ELISABETH HUISMAN

Het rijgelen * van de onophoudelijke vraag in alles

Een recensie van schrijftser Gemma Elisabeth Huisman van de dichtbundel ‘ Bij benadering misschien dit ‘

* ( ‘ Rijgelen “ is volgens Gemma een samentrekking van ‘ rijgen ‘ en ‘ verleggen ‘ )

Intro 

Wat als eerste opvalt is de interpunctie  zonder dogma 

De alom aanwezige liefdesgedachten met het gehele gamma van donker naar licht en terug in de (h)erkenning van NIETS 

Mij deed het herinneren aan een gesprek waarin iemand zei 

"Wie zegt ons dat ik naast jou zit 

en jij hier naast mij?"

Het thema van de onzichtbare werkelijkheid die zo verlangend werkelijk wil zijn 

(Een belangrijke oorzaak van mijn dialoog met de schrijver en de reden dat ik zijn werk wil becommentariëren) 

Misschien bij benadering dít :

Voegwoorden die veranderen in onderwerp de droeve ondertoon gevat om de gewone omgangstaal terstond los te laten 

Het aaneenrijgen van woorden tot op grote hoogte als Tibetaanse wensvlaggetjes boven de trog van de diepten 

Hoofdstuk 1

De liefde ontmoeten na het lofdicht

het prachtige hoogtepunt ervan in DEEMOED 

De volstrekt psychologisch wijze overgang naar de moeder

De ogenschijnlijke tegenstelling van de mislukte de afwezige spiegeling om het eigene te vinden in de aanwezigheid van een andere vrouw hervonden bijna pantheïstisch met de natuur verweven 

De vragen komen en gaan

Over de angst voor het vergeten 

De bodemloosheid van een bestaan waar de melancholie van enkele gedichten "te eenzaam om te wonen " in HUIDIGE STAND VAN ZAKEN

Een poging om te analyseren en de constante van het veranderlijk vertrouwde  te omvatten levert filosofische pareltjes op 

Hier aanbeland vallen-Origami- en - Ode aan Rutger Kopland- uit het hoofdstuk zo voelt het voor mij

Mogelijk had de ode geplaatst kunnen worden als introspectie bij een korte biografie of het fraaie citaat aan het begin waar nog geen paginanummering ?

De draad weer herpakken in het hoofdstuk  "In zekere zin"laat de vrolijke noot vlinderen 

Toen het woord nog een gedachte was en de kansen buitelden

 De bijbel maakt gewag van een zin met die strekking 

De paradijselijkheid en de tuin" die weerstand bood aan tijd en ruimte "(blz 54)

Echter de eindeloze herhaling van "langzame woorden "(blz57) leiden mij toch weer naar een lege plek 

IMPASSE begint met de pragmatische zin:"tussen willen en gaan zit een overweging "

Vervolgens wordt deze pauze schitterend verbeeld tot diep in het roerloze 

Op blz 64 lijkt alles samengevat in één couplet het laatste uit AUTOBIOGRAFIEmet als finale stuiptrekking GERUCHTen het verval dat mijn vingers snel deed terugbladeren naar blz 20 waar een prachtige liefdesverklaring uit VAGE GERUCHTEN 

De bundel BIJ BENADERING MISSCHIEN DIT gebeurde mij 

Het gebeurde mij 

De lezer wordt uitgedaagd om zinsopbouw en het grammaticale landschap te vergeten om een andere dimensie te betreden 

Een die bij vlagen hallucineert 

Raakt aan de mystiek die ik zo intens voelde bij het lezen van natuurkundige filosofische poëtische geschriften over paralelle werelden 

De holografische weergave van leven als dood-  de dood als het leven

Waar de honger naar kennis "bessen in het rond strooit " is Elbert Gonggrijp te vinden 

In het laatste hoofdstuk blijkt de raaklijn buiten de grenzen van het waarneembare gekomen 

Ondertussen heel normaal voor de lezer geworden

Nogmaal wordt kalm en zelfverzekerd een almaar verleggend perspectief getoond 

Aanvaarding !

Steeds weer die leegte te treffen in het oponthoud zoals de schrijver het leven noemt 

Het hier dat stukslaat in de branding op blz 83

Deze ontwikkeling in allegorie met de natuur en haar seizoenen te vangen met woorden

Tot slot 

Deze imposante gedichtenreeks baant zich door mijn brein tot drie delen:

1- De liefde van vrouw en moeder

2- Uiteenzettingen over vervulling twijfel en leegte  en de herkenning in natuurverschijnselen 

3- Inzichten die de gewone observaties overstijgen 

Dit alles geschreven in een taal die aan wie zich helemaal openstelt een andere kijk op de manifestatie der dingen brengt 

Geen bundel om af en toe ter hand te nemen als koekje bij de thee of glas wijn

Doorlezen is mijn advies 

om deze marathon van aaneen geregen "schetsen " als een geweldige ervaring te begrijpen

Hierbij voegde Gemma ook in de gedachtenuitwisseling nog enige opmerkingen die ikzelf niet onvermeld wil laten.

“ Voor mij blijf je en was je vanaf dag 1 een top schrijver niet te vergelijken met niemand.  Ik ben een groot fan van de stijl van je taal. Mocht er iemand in dat tombola Türingen jouw gedichten ooit gelezen hebben dan haalt ie er deze zó uit. Zo herkenbaar en tegelijk niet makkelijk te lezen hahaha ben je… Wanneer dat gebeurt en de wil is er ook bij die gasten dan win je… “ 

Hieronder de tekst die Gemma deelde op Facebook n.a.v. haar recensie. Het mag overigens niet onvermeld blijven vind ik dat de samenwerking tussen Gemma en mij binnen de Facebook pagina Landjuwelen juist een stimulans is geweest om mijn stijl te verdiepen en meer te verbreden. Het zij toch even gezegd....

WAT VERDER TER TAFEL KOMT

Wat verder ter tafel komtVoor mijn liefste

… verstomt zodra je nader komt. Voorheen was ooit
een duidelijker voorheen nu alles betrekkelijk is, nu jij
nog zoveel dichterbij als verder weg. Moeten wij niet
in overleg, moet de liefde besproken terwijl het eerder
gewoon welbespraakt van daadkracht was.

Ik wil je, ik wil je maar al te graag voorbij de twijfel,
voorbij de vraag. Voorbij de mist, de aanhoudende
regen, voorbij de winterse kou het houden van, jou
in de trant van wat zich zo degelijk vertrouwd,
iets wat mij er niet van weerhoudt jou tot
agendapunt te maken.

Zie de vogels hun gerucht staken, zie hoever jij al
genaderd bent. Er hoeft geen vergadering belegd
om na te gaan hoe levensecht jij voor mij bent.
Dichtbij of veraf om het even – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 23 december 2018 

DEELNAME GROTE POËZIE PRIJS 2019 - DICHTBUNDEL ' BIJ BENADERING MISSCHIEN DIT "

De stap gewaagd om mee te doen met de Grote Poëzie Prijs 2019. Dit dankzij een mededeling hierover door Jos van Hest op Facebook dat nu ook bundels in eigen beheer mee mogen doen.

ONDANKS

Ondanks

Voor mijn liefste
I-Phone opname

Zij doet jou dichterbij dan jij
haar ooit denken kan, zo dikwijls
is zij, strijkt plooien glad waar
ik heen en weer dein in
het houden van.

Zo nu en dan loop ik averij,
moet ik beseffen wie jij bent,
maar jij geeft het mij een
heel lichaam lang.

Liefde te hebben oneindig
sterker van levensdrang,
onuitputtelijker van geduld.

Ik heb mijzelf jou toebedacht
en wik en weeg teveel. Jij bent
mij reeks ten deel, elke dag
en nacht.

Niets lijkt jou ooit teveel. Waar
ik reeds ben afgehaakt pak jij
steeds de draad weer op.

Jij bent voor mij het labyrint
waar jij steeds de weg in vindt.
Waar jij doet waaraan ik dacht
kust jouw mond de mijne zacht
opdat ik je ontdekken zou: 

een man, een vrouw,
ik hou van jou – 

Elbert Gonggrijp, 

Egmond aan den Hoef,
zaterdag 22 december 2018

STILLE GETUIGEN

Stille getuigen

Uitgewerkte I-Phone opname

De ruimte weer een kamer laten worden, de haperende vingers
boven de prominente piano, maar des te geringer de vervlogen noten.
Het gesprek over later de vervlogen echo. De dagelijkse dingen
met hun verstomde verhalen in de tomeloze nacht.

Alles is ons en zal zich bestaande ons herhalen.
Tegen het vergeten in klinkt de geruststellende
gedachte dat de tijd hier altijd kan. 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 20 december 2018 

MEANDER

MeanderUitgewerkte I-Phone opname

Jij was nog zonder lichaam. Ik kon de dag uittekenen
Het was grijs in A., de tijd zoveel mooier een zomer in G.,
zwervend mijn woorden achterna, meanderend als
een beek, een jonge beginneling.

Wie de kaarten schudt kan van de taal veel leren –
elke dag dankbaar. Dat het ook regende dat het goot,
gekluisterd aan het bed, jou van horen, zien
en zwijgen, een reis naar mijzelf terug.

Een eigengereide. Een puzzel willen leggen tot het past,
een verwrongen herinnering des te meer. Waar ik verdwenen
ben heeft het vergeten een broze vernislaag, slaan honden
aan als ik het erf betreed, wil de wind voorlopig niet
gaan liggen.

Waar waren toen jouw handen
nu ik ze weer nodig heb? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 21 december 2018

LUISTER

LuisterUitgewerkte I-Phone opname

Omdat je nooit af bent – die hartverscheurende regen,
toonloze stilte zoals de huidige schemer – jouw lichaam
ontberen. Ik had je het zo willen zeggen – dit – maar
ik moest je zo volstrekt buiten de kantlijn.

Eerlijkheidshalve, echt. Een monoloog verbuigen voor
jouw verstaanbaar oor – ontoereikende handen waarheid
doen onthullen, maar je bent zo werkelijk een
aanstekelijke lach, een blindelings kijken.

Naar wie ik in feite mij zo vaak verzwijg – ben ik mijzelf
een vreemde, een levensgroot vraagteken – terwijl het steeds
duister in de tikkende regen mij naar jouw naam
vraagt – een nieuwe dag – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 20 december 2018

RECENSIE DICHTBUNDEL ' BIJ BENADERING MISSCHIEN DIT ' - FELIX HOGEBOOM - ARTIKEL ' DE UITKIJKPOST "

Natuurdichter Elbert Gonggrijp overtuigt met nieuwe bundel 'Bij benadering misschien dit''Bij benadering misschien dit' is een stijlvol uitgegeven dichtbundel in handzaam formaat met maar liefst 63 gedichten van natuurdichter Elbert Gonggrijp. De omslag is getooid met inventief papierknipkunstwerk van Conny Lahnstein,  bestaande uit verschillende lagen van zwart, wit en goud papier die de schaduwen van boombladeren verbeelden.

De gedichten zijn gerangschikt in zeven afdelingen getiteld in beginsel, nabij, toenadering, bij benadering, in zekere zin, raaklijn en ten leste. De dichter observeert de natuur, verliest zichzelf steeds weer opnieuw in de tuin, aan zee, op het bankje in het duin; het is zijn opdracht vanuitverwondering liefde te ontginnen en moed te putten uit de vergankelijkheid, tegenover de leegte te staan en met toewijding de subtiele rimpelingen van nieuw leven te ontwaren. 'Leegte is het meervoud van stilte. Een kus op de wang van het vergeten.'

De bundel opent 'in beginsel' met een mijmering over tijdloze schoonheid die verandert met de seizoenen en niet hoeft te worden begrepen.  De dichter maakt hierbij de paradox van vergankelijkheid en tijdloosheid aannemelijk. De beschouwelijke, mystificerende poëtica verzoent
tegenstellingen en tegenstrijdigheden en biedt zo een uitweg uit de melancholie.Elbert Gonggrijp toont zich een dichter uit innerlijke noodzaak, steeds op zoek naar metaforen die zijn observaties, gedachten en gevoelens omspelen. De dichter schildert in eigen taal, probeert de tijd stil te zetten in trage observatie waarbij de schoonheid van het moment vele keren op creatieve wijze wordt aangeraakt. De lezer wordt geraakt door de schoonheidservaring van de pure blik, vervuld van twijfelende verwondering.   

De poëziebundel 'Bij benadering misschien dit' is beslist een aanwinst op uw boekentafel en
mag niet ontbreken in uw poëzieverzameling. De bundel is te koop via Uitgeverij Silhouette Artistique van Conny Lahnstein (connylahnstein.com) of Bol.com. Meer gedichten zijn te lezen op natuurgedichten.blogspot.com .

Felix Hogeboom,

plaatselijke krant ' De uitkijkpost ',

donderdag 20 december 2018

VINTAGE

Vintage

Uitgewerkte I-Phone opname

Moet ik jou herinneren anders dan hoe de dingen
zich voltrekken zoals jij toen, terwijl? Je bedoelde jezelf
een verschoten foto, maar dan anders, de herinnering
aan een vreemde, alsof je nooit later dan eerder.

Zoveel vergeten was je de vervaalde kleuren met
een eigen benaderbare toekomst. Ik had je moeten laten
gebeuren zoals je naar mij omkeek, een tijd
van komen en weer teruggaan.

Een gat in mijn geheugen. Daar waar jij stond in
een tuin terwijl de dagelijkse dingen niet veel verder
komen dan waar ik nu ben gebleven, mijzelf jou
zo duidelijk voor ogen voorbij de foto.

Een echo in de kamer, vollediger
dan in mijn huidig kijken
het verkleurde gisteren – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 20 december 2018

DAAROPVOLGEND

DaaropvolgendUitgewerkte I-Phone opname 

Voordat het verdwijnt en daarna had ik het je anders
willen zeggen – een tuin, een huis, iets van vrede op aarde,
maar stilletjes het gangpad af, de kamer uitgeslopen,
de dagelijkse dingen niet meer hervat.

Wat ik je allemaal beweerde zo overig als voorheen.
Een hele geschiedenis lang jou hier te ontmoeten. Het
zijn de stoelen vol leegstand, de kasten vol inhoud,
een teken aan de wand.

De dorre planten buiten als wintersilhouetten, een zoveelste
ontluistering. Als hier wat gebeurde dan moest het een naam,
maar zo helder als glas, zo nukkig als stilte. De ruimte
duurt een echo lang.

Ligt het op het puntje van de tong, laat het zich dikwijls
raden. Verdwijnt het bij nader inzien onder het kijken in
alles wat eraan voorbijging. Niemand die het herkent
in het onafgebroken present zijn – 

Elbert Gonggrijp, 

Egmond aan den Hoef,

donderdag 20 december 2018 

VERDWIJNEN

VerdwijnenN.a.v. de poëzie van Bernlef

Wat je van zichzelf niet vast kan leggen zal onder
handen en ogen verdwijnen, met dezelfde strekking
zwijgen dat het vluchtige en tijdelijk was, alle
doorlopende seizoenen lang.

Waar laat ik dan de liefde nu jij hier zo wakker
naast mij ligt, ik in jouw gezicht het ouder worden
constateer. Niets biedt houvast zondermeer.
We vergleden al eeuwen geleden, wij zijn
onszelf hopeloos later gebleken.

Toen wij dat nog niet wisten hielden wij een
lichaam lang op de tast onze onzekerheden vast.
We mochten weldra, nu voor even. Wat wijken
moet moet, maar toch.

Niets staat stil, alles beweegt tegen onze wil in
stroomafwaarts naar voorbij, naar onvermijdelijk,
naar een vergeten ook al willen wij elkaar
hier en voor altijd – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 19 december 2018

DUSDANIG

DUSDANIGUitgewerkte I-Phone opname

In hoeverre beschrijf je ruimte nu zij zo hier
volstrekt voorradig ligt, alle elementen is, de
kille wind door je haren? Striemend zand op
je gezicht? Nu je haar aanwezig vindt zoals
zij zich onbeperkt heeft aangediend?

Zij behelst tijd, heeft in haar geduld eeuwen
in het verschiet, de protesterende golven, een
vage scheidslijn. Zelfs als ik zwijg hoor ik haar
wezen niet, moet ik haar grillen overwegen,
boven haar ware aard uitstijgen.

Zij kent van geen tijd, zij is de tijd waarschijnlijk,
zij is mij zoveel malen altijd. Ongeacht de seizoenen
een totaal bestaande. Een herhaaldelijk ritueel
van zullen blijven. De zee even geduldig als
de ruimte die zij teistert – 

Gedicht  + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 19 december 2018 

RECENSIE DICHTBUNDEL ' BIJ BENADERING MISSCHIEN DIT ' DOOR WOUTER VANHEININGEN - ZICHTBAAR ALLEEN

Een Prachtige recensie in ' Zichtbaar Alleen ' - Blog over poëzie van Wouter Vanheiningen

Bij benadering misschien dit

DEC 18

Elbert Gonggrijp (1965) publiceerde in november van dit jaar alweer zijn zesde bundel in eigen beheer met de titel ‘Bij benadering misschien dit’ in de Aescha Reeks. Sinds 2005 publiceert Gonggrijp dagelijks gedichten op zijn blog http://natuurgedichten.blogspot.com/. De bundel “Bij benadering misschien dit’ is met zorg vormgegeven en ziet er prima uit, een mooie harde kaft, overzichtelijk, goede bladspiegel, prima.

De dichter licht het thema van de bundel: “Het geschrevene kan de werkelijkheid nooit volledig benaderen” vanuit verschillende invalshoeken toe.

In het hoofdstuk ‘Nabij’ doet hij dat dichtend over de liefde, over een ik en een jij, hele intieme portretten van een liefde tussen twee mensen. In het hoofdstuk ‘Toenadering’ staan mensen, dichters, centraal die belangrijk voor Gonggrijp zijn of waren. Het hoofdstuk begint met drie gedichten over zijn moeder gevolgd door gedichten voor S., L.N., J.S., dichter J.M. en Rutger Kopland. Wie er achter deze initialen schuilgaan blijft verborgen.  In het hoofdstuk ‘Bij benadering’ zoekt de dichter naar zichzelf, in zichzelf maar altijd in relatie tot de ander. Een mooi voorbeeld zijn deze zinnen:

‘ Wat je niet koos gebeurt je, / wat ons uitvond hoeft niet te / worden gezocht -‘

In het hoofdstuk ‘In zekere zin’ komt de liefde van Gonggrijp voor de natuur sterk naar voren. Veel buiten, tuinen, gras, tuinen, mussen, vlinders, insecten, kievit, zwanen, kastanjes, populier, spreeuw, merel, longkruid, bladeren en hommels. Ik las ergens dat Gonggrijp ook wel als natuurdichter wordt betiteld, wat op zichzelf niet vreemd is, gezien de titel van zijn gedichtenblog. Ik zou zover niet willen gaan, de natuur speelt een rol in deze gedichten maar is niet overheersend, het heeft eerder een dienende rol in zijn poëzie.

In het hoofdstuk ‘Raaklijn’ verkend Gonggrijp het water en met name de zee. In het gedicht ‘Dit is de zee’  komt zijn poëzie tezamen, de dichter, de wereld, de ander. “De nagalm van de stilte, het moment voorbij het moment zoals het zich aanbood” Dat is het moment waarop de dichter zijn realiteit vat in woorden. De lijnen die Gonggrijp in elkaar vlecht in deze bundel; de liefde, de natuur, de zee, de ander, komen nog een maal terug in een retrospectief gedicht ‘Slotakkoord’ dat een heel hoofdstuk mag heten.

Al met al een zeer leesbare en genietbare bundel.

Dit is de zee

.

Jezelf te overwegen, achter elke stap de waterstanden

vermoeden, mijn eigen eb en vloed. Is dit waarnaar ik

zocht, alsof je kon weten wie je was toen de zon zich

heenspoedde? De golven omspoelen mijn voeten,

dichterbij dan hier kom ik niet verder

dan voorbij te gaan.

.

Jezelf te ijken. Dit ben jij, dit is de zee, zout, branding, het

zoveelste intermezzo van leven. Een vage bespiegeling,

het innerlijk betoog van het zuiverste nakijken. De nagalm

van stilte, het moment voorbij het moment zoals het

zich aanbood. Te raden welk gezicht

het zich uiteindelijk verkoos,

.

stukslaand in de branding, hier

waar ik sta, daar waar ik haar

bedenk: dit, dit is –

woutervanheiningen.wordpress.com

ONDERTOON

ONDERTOON

Uitgewerkte I-phone opname

Langs het grauwe strand

In alle vroegte van de grijze morgen

de kilte zullen overzien - de zachte

cadans aan de vloedlijn en

daarachter de bruuske

dansende golven.

Elke overpeinzing van leven of wat

hier voor dood is achtergebleven -

het overstijgt je tijdloos van

horen zeggen.

Een roep van verre tot het ooit

mag dagen voorbij de horizon

en ik tot bedaren kom

Als het ware – 

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,

Strandpaviljoen de Uitkijk,

Egmond aan Zee,

dinsdag 18 december 2018

HOE DAN OOK -

Hoe dan ook – 

Gedichtendag 2019
Thema “ Vrijheid “

Ramen die openslaan naar eigen inzicht, uitzicht
bepalen op die woorden die niet verwrongen bij je
hoeven horen, de taal die op eigen kracht, het huis
een thuis van tafel en bed, van zeggen hoe of wat.

De vlijmscherpe pen die de eensluidende tekst, een
neergeschreven duif, klapwiekend naar de vrede, altijd
onderweg een eigen plek, nooit bang voor geweld
of in de rede, gevangen gezet of onder
de voeten getreden.

Geen smeekbede. Vrede. In vrijheid met liefde
de medemens omvat. Geen kogel, geen geweer,
geen barak. Het prikkeldraad de mond gesnoerd.
In je hoofd die ruimte onberoerd omdat
daar alles vrij bewegen kan.

Het innerlijk belang jij te zijn, alle knechting
voorbij. Geen tank, geen dictatuur, geen oponthoud
dat jouw wezen tegenhoudt. Geen foltering, geen
marteling. Het gedachtengoed dat altijd
van zichzelf vrij blijft – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 17 december 2018

›