En dan –
Wordt het denken alsmaar groter, paste de wereld in een
hand.
Laten wij nog niet voorbijgaan, liefste, de bomen tijdloos, de tuin
een welkom, geluk niet langer een idee. Laat de zee ons aan
de golven, laat alles zin hebben voor ons twee.
Laten wij nog niet voorbijgaan, liefste, de bomen tijdloos, de tuin
een welkom, geluk niet langer een idee. Laat de zee ons aan
de golven, laat alles zin hebben voor ons twee.
Ik zie aan de vogels dat voor hen niets verandert, ik zie aan
de knoppen dat ze weer op barsten staan als je het tenminste
wilt zien. Voor wie het wil geloven wordt alles groter en
mooier – met je ogen en oren open voor wie niet wijkt –
de knoppen dat ze weer op barsten staan als je het tenminste
wilt zien. Voor wie het wil geloven wordt alles groter en
mooier – met je ogen en oren open voor wie niet wijkt –
alles wordt beter als je ernaar kijkt. Ik hoef aan deze
beelden
niet te schaven tot het past. Mij rest een weids panorama, mij
blijft de dag tot de nacht, of het nu stilstaat of beweegt. Een
waarheid die zich ten alle tijden niet tegenspreekt –
niet te schaven tot het past. Mij rest een weids panorama, mij
blijft de dag tot de nacht, of het nu stilstaat of beweegt. Een
waarheid die zich ten alle tijden niet tegenspreekt –
Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 18 januari 2020
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 18 januari 2020
No comments:
Post a Comment