Herfstsonate

Naar het werk van Rutger Kopland

Zo zou het moeten zijn – dat wat
leeft leesbaar wordt – stil te
staan bij de hand die je
vastgrijpt.

Zo wil ik het zien – een
teken van roest, herfstige vogels
– een almaar vallen, verdwijnen,
tot waar het uitkomt

– hun plek. Een pen – niets te
begrijpen dan de inkt die daaruit
voortvloeit. Letters die een thuis
vermoeden.

Zo laat het zich aanzien – dat de tijd
niet achterwege blijft hoe wij ook
achterom kijken –

iedere minuut teveel –

11 oktober 2011