En niets te verliezen dan zichzelf in
zichzelf – geen vrouw, geen vriend,
geen minnaar en de tijd in gedachten
dat dit toch ooit gebeurde. Noem
een plek, een plaats, een afspraak en
ik zal je er brengen en daar absoluut
aanwezig zijn. Eerst de tranen om
wat wij hadden en moesten vergeten,
dan het moment om te ontdekken
dat wij ons zelf nog niet kennen
– een voorzichtig aftasten van elkaar
– onwennig. Na zoveel verleden
weer het nieuw leven in wat nog hoogst
onzeker maakt. Af te wachten bij dezen.
Tot het een het ander raakt.
15 oktober 2011
1 comment:
prachtig, als altijd
Post a Comment