Post Scriptum

Naar Rutger Kopland


Het was er.Mijn ogen werden
vochtig, niet vanwege pijn of
verdriet, maar om wat ik
nooit vermoed heb.

Noem het de liefde. Ik las je woorden
en begreep amper wat je bedoelde
– of ik besta met of zonder jou?

Levend of dood, gezien of vergeten
– het blijft gissen voor wie halsstarrig
toekijkt.

Dichter en lezer nader tot elkaar.
Noem dit de liefde. Willen en
wetens.

Nooit later, niet eerder.


30 oktober 2011