Naar Inge Boulonois
Wil laten inkaderen wat zich
uitwaaiert – takken tot
gedachte verheven – enkel
lijnen toebedeeld aan
het minimale.
Bomen zo tot mislukken
gedoemd – een halsstarrig
wezen dat haar eigen
essentie kent: geen
abstracte wereld
waarvan zij zou
moeten spreken.
Zij is echter dan het
doek beschildert – de
strenge formaten
– meer dan de gratie
van het penseel.
Ik kom niet dichterbij
dan dit – wonend tot de
huid van mijn dichten,
dichten tot de hand
van de meester.
Even onmogelijk
– even onwaar.
11 oktober 2011
No comments:
Post a Comment