Gemoedstoestand
Tijd maakt een boog en zet mij tot
trage ogen aan. Kan het denken mij
nog volgen?
Vanwaar de laatste stappen? Ergens,
hier ver vandaan moet mijn edele
mens mij geen parten spelen.
Is het bed verlaten, blijkt de omgeving
verkend. Waar ik verblijf mijn naam
vergeten. Een ster aan het oneindig
firmament.
Een vergeefse dief die mijn uren tracht
te stelen. Dat het mij tegemoet zal
komen, de dag wagenwijd open – de
nachten voorbij.
Te bewegen – voor, niet achterwaarts.
22 oktober 2011
No comments:
Post a Comment