Hoe het getij los zand
tot ribbels maakt –
glinstering die pijn doet
aan de ogen.
Hoe meng ik mij tussenbeiden?
Het tijdelijke zet een stap
zonder op of om te kijken.
Het weten aan de golven.
Spoorloos wat ik schreef
in de regels van haar
stromen.
Het zand blijft – continu.
3 oktober 2011
No comments:
Post a Comment