Hoe meer ik aan je terugdenk,
hoe eerder dat je weggaat.
“ Nooit “, zou je, “ nee, nooit “.
Het afscheid zoveel sterker op
papier. Gaat dit ooit nog over?
“ Nooit “, zei je, “ nooit “.
Maar de koffers krijgen toekomst
en je woorden dragen vleugels.
Het is de liefde niet.
Wrede weemoed kleurt de
klanken. In hevige sonates
bespeur ik de vogels.
Zij klagen niet. Nooit, nooit.
Zij zoeken het elders in
de zwanenzang van de tijd.
25 oktober 2011
No comments:
Post a Comment