HIER

HIER

Aangekomen op de plek die mij kalmeerde,
had het niet veel om het lijf, werd leven een bijna
nietszeggend iets. Onbeduidend voor wie er
niet in geloofde, onvolkomen voor wie niet
verder keek.

Kringen in het water, buigzaam riet en
het doordringend lied van vogels. Zonder
tussenpozen, onafgebroken. Hier besta ik
zoals ik ooit eerder bestond.

Mischien onooglijk te noemen voor wie
het niet ziet, het niet wilde inzien. Om het uit
het hoofd te leren indien het je beroerde.

Het was er om in te verdwijnen, een mijmerend
vergeten, een herinneren hoe jij haar hier had
liefgehad. Het verscheen je telkens opnieuw
en telkens anders.

Wat te doen als je het niet herkende. De lucht
klam van kalmte, zeldzaam warm van zomer.

Er zweeft licht tussen deze regels, bedaard
vergevingsgezind licht. De speelse wind
onweerlegbaar van gedachte -

Elbert Gonggrijp, 
slotgracht Egmond aan den Hoef, 
dinsdag 20 juni 2017