WEL EN WEE

Dankzij de poëzie van de huidige dichters als Merel van Slobbe, Hester van Beers en Froukje van der Ploeg even iets anders geprobeerd. Maar wel als natuurdichter....

WEL EN WEE

Je maakte je ( de kleine uitzonderingen daargelaten )
volstrekt overbodig door aan te geven hoe elk leven
zich had bedacht. Een ontvouwen volgens een
plan dat jij bij voorbaat liever had gemeden.

Ik hield van deze ruigte, becijferde haar groen.
Alsof wij al jaren verder een zekere bedoeling hadden.
Een treffende plek voor thee, stilte en dat nimmer
aflatende gesprek over het wel en wee van God.

Toen Hij nog bestond maaide Hij het gras en vermomde
Zich tot een zachtzinnige kabouter. Sindsdien heeft hij de
schommel nooit kunnen verlaten.

Wat ik observeer gebruikt liefde als cliché om te
worden begrepen. Of ik de rozen zal snoeien hangt af
van de scherpte van hun doornen. Als ik er iets
van zeg wordt het een delicate kwestie.

De nacht een vissenkom van leegte. De
schemer herbergt weinig welkom. Hoeveel
bewijs is er nodig om jezelf uit beeld te
schrijven. Er is papier voor nodig en
verdomd veel geduld –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  donderdag 15 juni 2017