SCHIMMIG

SCHIMMIG

Hoe alles in het verglijden steeds meer
wordt van minder, steeds minder te begrijpen.

De tuin rijmt op duister, wat gezien wordt
moet gegist. Om het zeker te weten ruisen
de bomen, klinkt nog het laatste licht.

Waar wij wonen fluistert de nacht
alvast de vermeende vogels, klapwiekt
reeds de voortvluchtige tijd.

Het blijft halverwege een
verzuchting, een verloren
uitzicht, een willoos
handgebaar.

Allemaal niet droefgeestig,
maar overgegaan in de stilte
van het einde dat ik mijzelf
niet wilde –

Elbert Gonggrijp,  tuin Egmond aan den Hoef, 
zaterdag 10 juni 2017

Fotograaf @ Bas Dekker - Kauwtjes