ONVERBIDDELIJK

ONVERBIDDELIJK
Duindagboekgedicht 134

Uitgewerkte I-Phone opname

De onverbiddelijke wind teistert het ruige duin 

dat van zichzelf geen toevalstreffer kent. Het ligt er 

vastberaden bij in zijn onmiskenbaar element, 

vastgelegd door zee en zand naar eigen 

langzame aard.

Hedendaags valt er te dolen, te ontdekken wat zich
er zoal bijtijds in had verscholen – een plots opgevlogen 

vogel ijlings in paniek of fluweelgroen mos nog nat 

van de regen.

Een duidelijk signaal dat niets aan betekenis
versluiert, een ongekend geluid, een vergeten 

gedachte die pas echt goed tot zijn recht zal
komen als wij er beter naar leren luisteren – 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
zaterdag 16 november 2019