WELISWAAR

Weliswaar

Ach, hoe zomers ook, wij hadden de hartstochtelijke dood
voor ogen – die triestheid die wij gelaten ondergingen
– dat wij niet wisten hoe. De tuin ving al aan met zwijgen,
dat zachte verval van bladeren en bloesem. Hoeveel
notie je nam van al dat verdwijnen – 

een nieuwe morgen brak aan. Jij bent die tuin volledig,
jij bent die stilte, jij bent mijn stem, mijn reden tot daaraantoe.
Jij bent mijn wis en waarachtig, ook al weet ik nog niet
hoe – je zou thuis kunnen raken mits –  

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 23 juni 2020