ALS VOORHEEN

 

Als voorheen

 

 

Mocht ik je zeggen te blijven – tegen iedereen wie ik
het maar zeggen wilde. Wie ik je zei te mogen blijven.
In dit huis sluiten de vitrages, moeten de deuren en
ramen dicht. Jij lacht hier, jij lacht hier uitbundig.

 

Je bent zo vreemd anders, zo duidelijk aanwezig, ik
herken je, maar gering. Er bestaat gen plan om je hier
lief te hebben. Dit is een poging tot poëzie om te
mogen blijven. Ik luister zo dikwijls naar je.

 

Eens, meer dan voorheen, bedoel ik je, zul je mij
meer gaan gebeuren – wanneer je weer zover bent.
Maar het grijs, het grauw van buiten nijpt naar
stilte, stilstand, monotonie –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 7 april 2021