Le temps perdu
Oud, maar wat is oud. Alsof ik je al die tijd niet
had gekend,
Wat gebeurde staat nu stil, overwint zichzelf een eeuwigheid.
Het speelt zich af in een park, het bewoont een heel huis,
beslaat voor heel even het geluk – hoe het in elkaar steekt.
Dat je er uiteindelijk weer bent.
Ik ken je, maar voor hoelang. Het vroegste uur ving
aan, het
beperkte zich tot destijds, toen jij nog aanwezig was. Ik wilde
je nooit meer kwijt, dus bleef je – ik had nooit gedacht dat jij
dit was – een besef van vroeger, dat het onaf is en weleer.
Een vage herinnering, een vermoed geluid, Kon ik
maar
mijn jeugd overdoen, zij was jij mij dierbaarder dan vandaag.
Kon ik zijn wie ik was vergat ik je alras. Bestond je, moest
ik je alsnog. Was ik mij eerder, maar wat dan. Dat je niets
meer hoeft, dat het altijd zo is geweest –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 2 april 2021
No comments:
Post a Comment