Voor mijn liefste
Met de schemer doemde vanuit de vele gezichten
een duidelijker jou. Ik wist niet dat dit nog kon, ik
was vertwijfeld binnen welk perspectief ik je nog
beleven kon. Alsof ik je reeds had verlaten.
Nu doe ik mijn dingen als vanouds, maar met een
zekere mate van een nieuw elan. Hoezo Koning Winter,
hoezo kilte, hoezo grauw? Alles lijkt weer te lukken en
dat allemaal door de liefde, door jou. Hoe bijzonder.
Wat in stilte was vervlakt heeft de neiging om te zingen,
het leven te beminnen. Voorzichtig weliswaar. Het is
zo nieuw als pas gekochte schoenen en daar onwennig
mee leren lopen. Een nieuw doel in een oude richting.
Ik herken je weer als vertrouwd. Nee, ik wil je nooit
meer kwijt, dat wist je. Nu ligt de weg weer open. Of het
nu grijst of wintert. Of er nu verdriet of geluk. Ik hervond
de hoop de weg, de tijd en jou terug -
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, donderdag 7 januari 2016
No comments:
Post a Comment