Een bedevaart naar de liefste
Ik ga nog steeds van jou naar jou, ontmoette ruwe zee
en stugge Meidoorns op mijn pad. Ik huiverde er bijkans
van. Is dit dan wat ik zoek nu ik je al zo vaak gevonden
heb? Het wil steeds maar van jou naar jou, het wil
het meisje in de vrouw. Een subtiel houden van.
Jij bent nabijer dan ik heb vermoed. Ik maak het mijzelf
moeilijk, ik ben het een jongeling verdwaald in zijn Moeder
Natuur die het zoveel dichterbij dan het idee. Ik was het
mijzelf zo gewend liefste, te verlangen naar het immer
onbekende dat ik nooit kennen zou.
Ik blijf verbaasd. Ik zoek de uitdaging nog telkens daar
waar liefde meedogenloos onbehaaglijk is, een plot waarvan
een open einde zoveel meer veelzeggend wil. De verstarde
duinen, de verlaten volkstuintjes waar niemand ooit.
Van jou naar jou. Ergens tussen aankomst en vertrek ligt
de ongastvrije weg van het te willen weten terwijl er een
eenduidiger doel. Alsof je nog steeds een onbekende.
Maar je wacht, je wacht geduldig liefde af.
Ik hou weliswaar van jou, maar
moet in alles jou nog verkennen,
jou beseffen zonder antwoord
of vraag -
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, zaterdag 9 januari 2016
No comments:
Post a Comment