SLUIMEREND

SLUIMEREND


Het licht maakt een omtrekkende beweging. Lente die
uit winter ontspringen zou, verliest voortijdig haar
voortvarende gedachte, verkilt tot een tijdelijke
onvrijwillige meditatie. Waarom nog de kale vlier,
de montere klimop, de bemoste schutting. 

De huizen staren hun grauwe gestalte op de grens
van moeten en willen in het halfbeeld van hun
slaap, een trage waarneming die dimt tot een
benauwende toekomst. Het heeft geen haast,
zeg je, het hindert mij niet. Voor mij blijft
het een obsessieve vraag voor hoever.

Een verstikkende deken die twijfelt tussen opklaren
en regen, een weerspannige belofte. Verlost van een
eertijds hoopvol herinneren. Nu de storm is gaan liggen
een besluiteloos verglijden. Een onomkeerbaar
vergeten tot nader. Een eindeloze herhaling.

Tussentijds het gesprek een weloverwogen
besef dat het uiteindelijk vermindert en
toedekt wat in gebreke blijft zolang
het zich niet laat verzwijgen -


Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 3 januari 2015