Dagpauwoog
In deze tuin, in het
ondertussen
van een nauwelijkse
ochtend het
fladderend oponthoud
van de
Dagpauwoog - de ferme
vlucht
van hollen of
stilstaan.
Een waar geschenk die
in zijn
vorm hoge ogen scoort,
al was het
maar kortstondig. Ik beleefde
hem,
haast levendig,
frivool en haast
frêle van karakter.
Zonnebadend op de
tegels naar
het oogverblindend
licht. Een waar
geschenk wie ernaar
wenst te
kijken als zij met
haar vleugels
prijkt - wijd gespreid
-
Elbert Gonggrijp,
Tuin Egmond aan den
Hoef,
Zondag 20 mei 2018
1 comment:
Dagpauwoog, een pracht.
Mooi gedicht.
Post a Comment