OMTRENT KOPLAND

OMTRENT KOPLAND

Het is weer zo’n dag. Paarden staan in de wei,
zij wiebelen met hun kont, schapen zouden als
alle mensen kunnen zijn, verdwijnen in de hei,
grazen verder, verdwijnen in de nacht.

Je herkent weer dit moment, dit schilderij, maar
vergeet hoe het heet. Het gaat om jou, om mij, zo
bekend en onbekend tegelijkertijd. We raken
namen kwijt. Jij had dood kunnen zijn.

Iedereen gaat voorbij, zie de rivier die niet weet
of ze hier of elders ver weg in zee. Ach, wat doet
ons de vergankelijke tijd. Je had een vriend
kunnen zijn, maar de dood is dichterbij.

Dichterbij dan je denkt. Ik zou je zoeken in
het gras, ik zou je vinden in dat zoveelste uitzicht,
terwijl de spreeuwen een zwerm van een
getal vele malen groter dan –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 9 mei 2018