Dit
is de plek
N.a.v.
gedicht “ De plek “ van Herman de Coninck
Dit
is de plek van een tuin die valt te overzien. Hij neigt
naar vrolijkheid in de bloei van zijn lente, hoe zouden wij
naar vrolijkheid in de bloei van zijn lente, hoe zouden wij
hem
ooit vergeten. Wat we van hem zeker weten
is dat hij telkens weer gebeurt.
is dat hij telkens weer gebeurt.
Ook
in het sterven. Wie beter wil kijken ziet een lijflijk
lichaam
dat beperkt houdbaar blijkt, maar zo gelijk oogt
aan de tijd. Van het tijdelijke van verleiden, zoals
jonge meiden dat kunnen doen.
aan de tijd. Van het tijdelijke van verleiden, zoals
jonge meiden dat kunnen doen.
Je
kon het niet meer aanzien tot je zag hoe hij
onvermoeibaar groeide, steels naar je lachte. Juist nu.
Zo laat hij zich maken tot die ene weeffout en dan
weer opnieuw een heel heden overdoen.
onvermoeibaar groeide, steels naar je lachte. Juist nu.
Zo laat hij zich maken tot die ene weeffout en dan
weer opnieuw een heel heden overdoen.
Het
dreigde druppels regen. Er is niets dan wat stilte
en wat overblijft: het meervoud van geluk. Het weer heeft
altijd gelijk, meestal meer dan minder. Het is goed
te hebben wat je had. Bij deze –
en wat overblijft: het meervoud van geluk. Het weer heeft
altijd gelijk, meestal meer dan minder. Het is goed
te hebben wat je had. Bij deze –
Gedicht + Foto Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 30 mei 2018
Egmond aan den Hoef,
woensdag 30 mei 2018
2 comments:
Zoals de natuur is, mooie foto.
Beste Hilly Nicolay,
de natuur zal altijd wel een grote inspiratiebron voor mij blijven. Vaak personificeer ik haar alsof ze een persoon is. De foto komt uit de tuin en betreft de planten rond onze kleine vijver...
Lieve groetjes,
Elbert
Post a Comment