Desondanks
Al wat vleugels bezit
roept
honderduit, maakt
verontrust
kabaal in het
kwadraat.
De katten hebben hen
door,
wachten verwoed hun
kans,
hebben lak aan
levenslust.
Dit is het euvel van
lente: dat
op vooruitgang een
vloek rust - pijn,
gewond, dood, zwart ,
rood.
Eenzelfde liedje, hoe
het ook
begon, hoe ook de
volle zon, de
zachte bries, de
olijke bloemen.
Weergaloos weerloos.
Het hoort
er allemaal bij. Dat
gat in de tuin,
de stilte achteraf.
Om het te vergeten als
alles
voorgoed en voortaan
voorbij -
Elbert Gonggrijp,
Tuin Egmond aan den
Hoef,
Zondag 20 mei 2018
No comments:
Post a Comment