Dit
is de zee II
Jezelf
te overwegen, achter elke stap de waterstanden
vermoeden, mijn eigen eb en vloed. Is dit waarnaar ik
zocht, alsof je kon weten wie je was toen de zon zich
heenspoedde? De golven omspoelen mijn voeten,
dichterbij dan hier kom ik niet verder
dan voorbij te gaan.
vermoeden, mijn eigen eb en vloed. Is dit waarnaar ik
zocht, alsof je kon weten wie je was toen de zon zich
heenspoedde? De golven omspoelen mijn voeten,
dichterbij dan hier kom ik niet verder
dan voorbij te gaan.
Jezelf
te ijken. Dit ben jij, dit is zee, zout, branding, het
zoveelste intermezzo van leven. Een vage bespiegeling,
het innerlijk betoog van het zuivere nakijken. De nagalm
van stilte, het moment voorbij het moment zoals het
zich aanbood. Te raden welk gezicht
het zich uiteindelijk verkoos,
zoveelste intermezzo van leven. Een vage bespiegeling,
het innerlijk betoog van het zuivere nakijken. De nagalm
van stilte, het moment voorbij het moment zoals het
zich aanbood. Te raden welk gezicht
het zich uiteindelijk verkoos,
stukslaand
in de branding, hier
waar ik sta, daar waar ik haar
waar ik sta, daar waar ik haar
bedenk:
dit, dit is –
Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 9 augustus 2018
Egmond aan den Hoef,
donderdag 9 augustus 2018
2 comments:
Dit is, dit is geluk...
Mooi gedicht.
De zee doet mij telkens weer mij van haar bewust te zijn en mijzelf mijn ware aard te herinneren. Dit heb ik samengevat in " Dit is de zee 2. " Maar het stamelen blijft... Het laat zich als wonder niet omschrijven...
Post a Comment