Thursday, August 09, 2018

DIT IS DE ZEE

Dit is de zee


Stilzetten wat van zichzelf stil zal staan, achter
elke stap de waterstanden vermoeden, mijn eigen
eb en vloed. Is dit waarnaar ik zocht, alsof je
wist wie ik was toen de ondergaande zon?

Het verheft zich. De golven omspoelen mijn voeten,
hoe diep en anders dit bekende onbekende toen het
mij verkoeling overwoog. Dichterbij dan hier kom
ik niet verder dan voorbij te zijn.

Je daaraan jezelf te ijken. Dit is zee, zout, branding.
Wie je dan bent, een zoveelste intermezzo van leven.
Je bent mijn raaklijn aan geluk, een oefening van
geduld. Ik mediteer tegen het tevergeefse.

Het eigenzinnig licht herbergt vele wolken verder
dan een vage bespiegeling, het innerlijk betoog van
het zuivere nakijken. De nagalm van stilte, een
zeker vervolg aanstalten te maken.

Het moment voorbij het moment zoals het
zich aanbood, te raden welk gezicht het verkoos,
stukslaand in de branding, hier waar ik sta,
daar waar ik haar bedenk: dit, dit is –



Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 9 augustus 2018








2 comments:

Hilly Nicolay said...

De zee, de kim, de eb en vloed.
Dan nog je lief, niks meer te wensen op dat moment.

Mooi Elbert.

Groet,
Hilly

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Over dit gedicht heb ik lang nagedacht, zelfs aantekeningen voor gemaakt op een speciale manier door naar voordrachten van dichters te luisteren en dan die woorden te destilleren die ik nodig had voor wat ik wilde bedoelen. Geen na-aperij dus, maar een soort van sturen van mijn gedachten tot de ware kern ervan. Dank je weer voor je lieve compliment!