TIJDSPANNE

TIJDSPANNE
Duindagboekgedicht 109

Uitgewerkte I-Phone opname

Ik ben niet degene die jij voor ogen had te zien.
Het droge duinvlak, een lui uitgesterkt liggen. Het
constante verblijf van stilte. Wolken drommen
hier gestaag hun weg in voortvarende rijen.
Waarom zou ik hier dromen?

Wat jij dacht te zien, denkt te zullen weten,

interpreteert zich naar eigen inzicht, heeft een
parcours afgelegd, zand, zee, wind, vastgelegd
door helm en struiken.

Kaalgeslagen, geërodeerd. Wie mij denkt
te kennen vergist zich danig zijn eigen
ingenomen standpunt, even veranderlijk
als het weer.

In het passeren de routine
van het vluchtig voorbijgaan
dat jij uitwist tot een later
gisteren –

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
zondag 5 augustus 2018