Bagage
Hoe een innerlijke reis zichzelf herinnerde
Hoe je – en hoe kon het ook anders – jezelf tegenkwam,
niet bang, niet overmoedig, maar daar waar je geleid via
je dromen jezelf herinnerde in veelbelovende oorden,
alsof het immer daar was geweest,
niet bang, niet overmoedig, maar daar waar je geleid via
je dromen jezelf herinnerde in veelbelovende oorden,
alsof het immer daar was geweest,
een tijd van komen en gaan, een ideaal toevluchtsoord,
dat eenmaal bereikt, niet veel kleiner of groter was dan
het zich bedoelde, geen geluk zo groot als liefde,
op het scherpst van de snede.
dat eenmaal bereikt, niet veel kleiner of groter was dan
het zich bedoelde, geen geluk zo groot als liefde,
op het scherpst van de snede.
Daar was je dan, je reikte naar een mensenhand die je zou
worden gegeven, een hart dat jou toebehoorde tot het van
louter geluk zou kloppen, hoe groot de pijn dan ook.
worden gegeven, een hart dat jou toebehoorde tot het van
louter geluk zou kloppen, hoe groot de pijn dan ook.
Het woord op de lippen, maar het zonlicht tussen de regels
door van mijn schrijven, zo vervuld van de boodschap die ik
uit het hoofd voor je spelde, zo nabij vol vragen –
door van mijn schrijven, zo vervuld van de boodschap die ik
uit het hoofd voor je spelde, zo nabij vol vragen –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 3 mei 2019
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 3 mei 2019
No comments:
Post a Comment