Hartstochtelijk
Voor mijn liefste Conny Lahnstein
Voor mijn liefste Conny Lahnstein
Hoe buiten zinnen de hunkerende liefde ook, het lichaam
verlangde zielsveel wat de geest met passie beoogde,
hier, in het nu van alledag. De zon scheen als nooit
tevoren, jij was duidelijker aanwezig dan gedacht,
verlangde zielsveel wat de geest met passie beoogde,
hier, in het nu van alledag. De zon scheen als nooit
tevoren, jij was duidelijker aanwezig dan gedacht,
maar in de nacht kuste ik je tederzacht, verhield ik
mij tot jou als een oplaaiend vuur, een onwaarachtige
belofte die lente inhield. Waarom toch te schuilen
nu ik dichterbij was dan de sterren en de maan
mij tot jou als een oplaaiend vuur, een onwaarachtige
belofte die lente inhield. Waarom toch te schuilen
nu ik dichterbij was dan de sterren en de maan
die hun edele naam schitterden? Ik walste een tango,
ik bedacht mijn gespelde letters, maakte ons niet langer
eenzaam met ons twee. Jij gehoorzaamde gedwee
ik bedacht mijn gespelde letters, maakte ons niet langer
eenzaam met ons twee. Jij gehoorzaamde gedwee
en ik volgde jou in je voetspoor naar een gelukzalig
later. Vanwaar nog bittere tranen gegoten nu wij met
elkaar uiteindelijk wisten wie wij waren? –
later. Vanwaar nog bittere tranen gegoten nu wij met
elkaar uiteindelijk wisten wie wij waren? –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 14 mei 2019
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 14 mei 2019
No comments:
Post a Comment