TOONHOOGTE

Toonhoogte
Hoe een reis tot lijdens toe
een ongeëvenaarde had 

moeten worden…

Ik heb de merel willen doorgronden, de nachtegaal willen
zien, maar door het lover liet de merel niets kwijt over zijn
woonstede, terwijl de nacht de nachtegaal met de mantel
der liefde bedekte. Hoe kwam ik hier dan ooit thuis? Ik 

verdwaal zelfs daar waar ik verblijf.  De weg terug bestaat
slechts in mijn dromen, een code die zelfs ik niet herken,
een plattegrond voor later. Niets baat er, zelfs niet de
stilte die ik dacht te kennen, trachtte te koesteren. Hoe

verdwaald en grijs de hemel terwijl het zachtjes regent,
terwijI alles eender lijkt – anders dan het voorheen dat ik
zoveel eerder begeerde. Is dit dan de vrede die aan
mij is toebedeeld nu ik naarstig naar woorden zoek, 

slechts van tijd weet die nu duister is, de onmogelijke
vraag naar het heden van vandaag? Ik kijk om mij heen
en hoor de toonaard van mijn toekomst – de belofte
aan de zingende vogels, ergens hoog in de bomen –  

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 3 mei 2019