INTERFERENTIE

Interferentie

Net een steen die in de vijver zijn kringen schetst – van een
plotseling later naar een verder later – zo begeef ik mij in mijn Hier
en Nu. Maar wat verbaast mij als de tijd andere wegen wil inslaan als 

jij je op mijn pad begeeft? Blijft mijn weg dan nog een kaarsrechte?

De rimpeling verstoord door wat ik van je zie of hoor, al dan niet
door ware liefde bepaald raakt elk plan zijn coördinaten kwijt,
moet de landkaart verruild voor een ander patroon, zit ik
mijzelf danig in de weg, door gevoelens overmand.

Daar sta ik dan, mijn haren verward in de wind, teruggebracht
tot het spelende kind dat dromerig zijn knikkers telt, voor even
uit balans gebracht. Maar dit leven gaat door, hoe de koers
dan ook. Als golven zouden verontrusten dan zo:

zachtjes te klotsen op de oevers van het bestaan wetend
dat dit weer over zal gaan als zij uitdoven, als de storm die hen 

veroorzaakte gaat luwen, wij met beide ogen elkaar aan
kunnen kijken – te interfereren, maar van een andere orde – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 13 mei 2019