DUALITEIT

Dualiteit

Maar die stem, die aanhoudende stem. Ik kijk naar buiten
en iets wil vrij, iets in die ochtend, iets in dat morgenlicht,
iets wat zwaluwen doen, laag scherend boven het riet,
hoog boven de daken. Ik zou mijzelf willen overdoen,
ware het niet dat het leven te traag, de woorden

tekort, de blik beperkt. Hoe ik langzaam mijzelf vergeet
nu de natuur uitzicht wordt, ruimte zonder tijd. Ik zie hoe
mijn verlangen het vee telt, hoe de bomen hun geheimen
verhullen. Wat moet ik met mijn streven nu het lichaam
mij niet begrijpt? Ik heb het niet zwart op wit, 

kan het geluk niet overbruggen wat zich eertijds aan mij
manifesteerde, waar ik mij nestelde zonder het verlangen
mijzelf te zijn. Waar ik ooit begon zocht ik herhaaldelijk 

tevergeefs de uiteindelijke keuze vrij te zijn. 

Het lag voor de hand, maar waarom eromheen gedraald 

terwijl het mij zo bepaalde zoals het zich nu aan mij voordeed?
Waarom onderscheid te maken tussen de dingen terwijl
alles wat ik aanschouwde juist hier plaatsvond? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 21 mei 2019